Fáráður pælir innávið

 

Það er alveg stórskemmtilegt að (kanski sorglegt?) að lesa gáfaða fólksins viðbrögð við húmor annarra þjóða kvikinda.

Að stríðalinn prins sé graður og vilja þjálfa kónginn sinn, skuli setja allt í gang á klakanum, og að einhver kani sem er að drepast úr leiðindum skuli láta sér koma til hugar að hrista upp í fólki og leggja nafn Íslands við hégóma.

Íslands sprenglærða fólk kanski veit að fólk sem kemur frá "Baltikum" er af sama stofni og velbornir Íslendingar og kanski Íslendingur geti látið sér koma til hugar hvernig hann /hún brygðist við ef framkoma bróðurfólks okkar frá svæði við Eystrasaltið væri í sama mund og þetta hágæða hreinræktaða fólk sem getur rakið sig aftur í forntíð án þess að gifting eða barnsgjörð hafi skeð utan fjölskildunnar kemur fram við ættingjana að austan.

Það er nú ekki svo rosalega langt síðan fólk flúði frá Efrópuríkjum til hennar Ameríku (frá Íslandi líka) og ef ég hef lesið rétt, þá var það vegna vosbúðar, einnig djöfulskapar ráðamanna (góða fólksins) að þeir þurftu að slátra þeim sem þar voru fyrir var sjálfsagt ekki svo gaman fyrir þá, þeir reyndu vissulega að díla við þá en það gekk ekki alveg upp svo öxin var látin tala, þetta bendir til að það sem heima beið ef til baka yrði snúið var ekki gott, (þetta voru ekki morðingjar, heldur fólk sem gerði það sem þurfti til að klára lífshönkina) og voru prestar oft notaðir til að framfæra boðskap yfirvalda til aumingjanna sem vildu fara og reyna fyrir sér um betra líf og þá í leiðinni að hóta þeim sem fara vildu ef þeir færu, (það er bara að setja hugarflugið í gang) afleiðingar voru stundum ljótar fyrir þá sem ekki komust burt, sérstaklega þær, enda eigum við mörg ættir að rekja til presta eftir þetta tímabil.

Mínar rannsóknir á orðatiltækinu "ismi" leiða allar í sama grunn, það skiftir eiginlega ekki máli hvað maður fílar best, að endar alltaf í "isma" fyrr eða síðar og þar af leiðandi þá er maður komin í þá stöðu að þurfa að velja hvaða "ismi" passar best,(sumir "ismar" fara alls ekki saman) því að þannig mál með vexti að allir eiga ekki samleið í sama partý, það getur endað með slagsmálum ef "Lalli leiðinda gaur" og "Siggi sterki" verða skottnir í sömu " píkunni"  (nöfnin eiga öngva fyrirmynd í veruleikanum, en allur réttur áskilin) svo við veljum hverjum við bjóðum í partý.

En nú er svo komið að það er fólk sem er farið að ákveða fyrir aðra, hverjir eru í partýunum þeirra og það er náttúrulega ekki gott, og bræðraþjóðir okkar í austri eru að komast að þessu frekar dýru verði, bræður okkar í vestri eru í stórum vandræðum líka og verða þessvegna að standa í stórum ólátum fyrir utan sitt eigið partýhús svo að slagsmálin færist ekki inn í fínstofuna hjá þeim sjálfum og síðan höfða þeir til skildleikans og vinskapar þegar þarf að trampa á einhverjum bjánum sem þykjast geta hugsað sjálfir (þó að þeir náttúrulega geti það ekki) og það sem er verst fyrir suma af þessum bræðrum okkar og systrum (já, stelpurnar hafa alltaf verið með þegar það passar þeim) að það er að komast upp að þau hafa verið að stelast í "djúsið" hjá öðrum, og ætlast til að við hin sem aldrei höfum haft efni á því að fara í þessi partý og oftast ekki verið boðið heldur, tökum þátt í að hilma yfir þeim sem hjálpuðu til við að stela og þurfa nú að flýja úr partýinu ásamt gestum þeim sem oftast ekki var boðið heldur.

Og því miður eru kvillar sem fylgja, og þá kvilla vil ég ekki fá til minna æskuslóða, ég vill ekki að prestlingar, múllur eða hvaða nafni sem þeir nefna sig þessir trúboðar fái nokkurn rétt að skifta sér af jarðlífi á ný, mér fynnst ágætt eins og það var lagt upp þegar forfeður okkar slógu af guðsfólkið forðum daga, það var örugglega ekki létt fyrir þá að gera það, það er ekki réttlátt að setja afkomendur okkar í þá stöðu að þurfa kanski að drepa annað fólk til að geta lifað eftir sínu höfði.

Það hefur tekið ca. þúsund ár að skóla okkar eigið "halelúja sýstem" svo að flestir geti lifað við það ásættanlega og engin ástæða til að róta meira í því og bakka tímanum meira en þörf er á, það er nóg að gera með að reyna að bjarga móður jörð ef hægt er og vitlegra að kljást við það, ég vil nefna það í orði að margt af fólki kirkjunnar er hið ágætasta og meinar vel, en við lifum í lífinu ekki dauðanum, hann kemur seinna og örugglega hjá okkur öllum.

Nokkur loka orð eða spurningar, viljið þið virkilega setjast til borðs með mannskap sem ekki vill : að konur hafi rétt á því að leggja orð í belg (væri svo sem ágætt að þær lærðu að halda kjafti annað slagið) að þær þyrftu að berja hyljandi klæði, (lítið gaman á baðströndum eða á balli þá) að þær ekki fái að keira bíl (kanski öruggara) að þær ekki megi fá sér í glas  (færi þeim mörgum óneitanlega vel) að þær verði grýttar ef þær sjást á spjalli við menn á allmannafæri,(gæti orðið Ólympíu sport) sumir vilja skera af þeim snípinn til að losa þær við þessa áráttu að tala við karlmenn, (því miður þá virkar það ekki eins og til er ætlast en er gífurleg þjáning fyrir stelpu greyin, en þær eru jú bara konur) og að við sjálfir af guðum skapaðir sem eftirmynd þeirra, karlmenn, svartir, hvítir, gulir, rauðir eða gráir fyrir járnum mættum ekki fá okkur einn kaldann Egil sterka, (kanski sniðugt félagslega? nei held ekki)?

Nei, ég vil nú fá að ráða því sjálfur hvort ég kem mér í klandur eða ekki og helst ekki vera drepinn fyrir það, allavega fá séns á því að vakna til í hausnum og byrja aftur á byrjunarreit, því oftast er það fyrir tilviljun og/eða óvitaskap og hugsunarleysi sem ég "geri í brók", og ég er afar ánægður með að eiga möguleika á fyrirgefningu í þessu lífi, það næsta er fyrir mér bara spennandi að sjá þegar þar að kemur.

Æl sjóveikur,